üç kelebek şiiri / mevlana

جملگی در حکم سه پروانه ایم
در جهان عاشقان، افسانه ایم
Hepimiz mum ateşi önündeki üç kelebek gibiyiz
Âşıklar cihanında bir efsaneyiz her birimiz
اولی خود را به شمع نزدیک کرد
گفت: آری من یافتم معنای عشق
İlki ateşe yaklaşmış ve demiş: ben aşkı biliyorum, aşkı anlıyorum
دومی نزدیک شعله بال زد
گفت: حال، من سوختم در سوز عشق
İkincisi ateşin yakınında yavaşça kanat çırpmış ve demiş: aşkın ateşinde yandım
سومی خود داخل آتش فکند
آری آری این بود معنای عشق

kafileden ayrı kalmış bir ateş

آتشی ز کاروان جدا مانده

Kafileden ayrı kalmış, uzak kalmış bir ateş'im
این نشان ز کاروان به جا مانده
Bir ateşim ve kafileden geri kalmış bir belirti

یک جهان شرار تنها 

Bir dünya kıvılcım
مانده در میان صحرا

Çölün ortasında kalmış yapayalnız

به درد خود سوزد

Kendi derdine yanan

به سوز خود سازد

Kendi kaderine bırakılan bir ateş

muhtesip ve sarhoş adam

محتسب مستی به ره دید و گریبانش گرفت
مست گفت ای دوست این پیراهن است افسار نیست
Muhtesip sarhoş birisini yolda gördü ve yakasına yapıştı
Sarhoş dedi "arkadaş bu yular değil, gömlektir"
گفت مستی زان سبب افتان و خیزان میروی
گفت جرمِ راه رفتن نیست ره هموار نیست
Muhtesip) dedi sen sarhoşsun, bu yüzden eğri yürüyorsun
Dedi: yürümekte sorun yok, yol düz değil!

gazel / sadi şirazi

هر كه‌ دلارام‌ ديد از دلش‌ آرام‌ رفت‌/
چشم‌ ندارد خلاص‌ هر كه‌ در اين‌ دام‌ رفت/

ياد تو مي‌رفت‌ و ما عاشق‌ و بي‌دل‌ بديم‌/
پرده‌ برانداختي‌ كار به‌ اتمام‌ رفت/

ماه‌ نتابد به‌ روز چيست‌ كه‌ در خانه‌ تافت‌/
سرو نرويد به‌ بام‌ كيست‌ كه‌ بر بام‌ رفت/

مشعله‌اي‌ بر فروخت‌ پرتو خورشيد عشق‌/
خرمن‌ خاصان‌ بسوخت‌ خانه‌گه‌ عام‌ رفت/

عارف‌ مجموع‌ را در پس‌ ديوار صبر/
طاقت‌ صبرش‌ نبود ننگ‌ شد و نام‌ رفت/

گر به‌ همه‌ عمر خويش‌ با تو برآرم‌ دمي‌/
حاصل‌ عمر آن‌ دم‌ است‌ باقي‌ ايام‌ رفت/

هر كه‌ هوايي‌ نپخت‌ يا به‌ فراقي‌ نسوخت‌/
آخر عمر از جهان‌ چو برود خام‌ رفت/

ما قدم‌ از سر كنيم‌ در طلب‌ دوستان‌/
راه‌ به‌ جايي‌ نبرد هر كه‌ به‌ اقدام‌ رفت/

همت‌ سعدي‌ به‌ عشق‌ ميل‌ نكردي‌ ولي‌/
مي‌ چو فرو شد به‌ كام‌ عقل‌ به‌ ناكام‌ رفت‌ /

Hafız /gazel 94

زان یار دلنوازم شکریست با شکایت
گر نکته دان عشقی بشنو تو این حکایت
Şikayetim olsada şükrederim gönül okşayan sevgilime

Aşktan anlayan biriysen ,şu hikayeyi dinle
بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم
یا رب مباد کس را مخدوم بی عنایت
Karşılıksız yaptım hizmeti ,beklemedim minneti

Tanrım ,hizmet etmesin kimse inayetsiz sevgiliye

رندان تشنه لب را آبی نمی‌دهد کس
گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت
Dudağı susamış rinde su vermiyor kimse

Kadir kıymet bilenler buralardan gitmiş belkide

hicran/muhammed isfehanı

زين گونه ام كه در غم غربت شكيب نيست

گر سر كنم شكايت هجران غريب نيست

جانم بگير و صحبت جانانه ام ببخش

كز جان شكيب هست و ز جانان شكيب نيست

hafız/ gazel 130

سحر بلبل حکایت با صبا کرد

که عشق روی گل با ما چه‌ها کرد
seher vakti bülbül,  sabah meltemine  gülün hikayesini anlattı
"gülün yüzüne olan aşkım bana neler  etti neler!" dedi

از آن رنگ رخم خون در دل افتاد

و از آن گلشن به خارم مبتلا کرد
O yanak rengi yüzünden yüreğim kanamaya başladı.
O gül bahçesi yüzünden dikenler canımı yaktı.

غلام همت آن نازنینم

که کار خیر بی روی و ریا کرد
O nazlı dilberin himmetine kul köleyim
Çünkü ikiyüzlülük etmeden hayırlı bir işte bulundu.

من از بیگانگان دیگر ننالم

که با من هر چه کرد آن آشنا کرد
Artık yabancılar yüzünden yakınmıyorum
Çünkü bana ne ettiyse ,o aşina sevgili etti

گر از سلطان طمع کردم خطا بود

ور از دلبر وفا جستم جفا کرد
Sultandan bir şey  bekledimse ,bu bir hataydı.
Dilberde vefa aradım.ama bana cefa etti.